Siberian husky – GRUPA V – szpice i psy w typie pierwotnym (według klasyfikacji FCI obowiązującej w Polsce), Working Group (według Kennel Club właściwego dla Wielkiej Brytanii oraz American Kennel Club działającego w Stanach Zjednoczonych), sekcja 1 – północne psy zaprzęgowe.
Co to oznacza dla osoby planującej przyjąć psa tej rasy pod swój dach?
Rozłóżmy naszą klasyfikację na części pierwsze
Co mówi nam informacja o tym, że husky to psy w typie pierwotnym? Są to psiaki najmniej zmienione przez człowieka, a więc pozbawione wielu zmian będących następstwem selekcji hodowlanej. Rzutuje to nie tylko na ich wygląd zbliżony do pierwotnych, dzikich psowatych, ale i niektóre cechy charakteru, czemu bliżej przyjrzymy się w dalszej części tekstu.
Północne psy zaprzęgowe – kolejna informacja, która powinna dać (ale często nie daje) do myślenia przyszłemu właścicielowi husky. Jaki może być pies zaprzęgowy, jak nie kochający wolność, bieg przed siebie, eksplorację i wysiłek fizyczny?
Working Group (ang. psy pracujące) – czy bez powodu zalicza się je do tej grupy obok dobermanów, rottweilerów czy bokserów? Celowo przytaczamy te właśnie rasy, choć grupa zawiera cały wachlarz ras w różnym typie, ponieważ większość ludzi słysząc rottweiler, myśli „ooo to pies obronny, do służby, pracy, a nie zabawy”.
Tymczasem mamy naszego ślicznego, puchatego husky’ego, który ma się nijak do powszechnej wizji psa pracującego. Czy jest zatem pluszakiem do ozdoby domu i ogródka? Nic bardziej mylnego! Przeznaczenie husky, to praca w zaprzęgu i on tę pracę kocha. Może to być źródło wielu radości i smutków przyszłego właściciela psa tej rasy.
W zamierzchłych czasach…
Siberian husky to rasa wywodząca się z zachodniej Syberii (okolice Kołymy, Magadanu i Kamczatki), gdzie hodowali je Czukczowie, Koriaci i inne ludy z tych okolic. Były to w większości ludy wędrowne. Potrzebowały psów, które będą w stanie umożliwić im transport niewielkich ładunków na dużych odległościach.
Tamtejsze warunki były trudne dla wszystkich. Psy nie zawsze otrzymywały pokarm od ludzi i często musiały przetrwać samodzielnie. Spały zakopane w śniegu1, polowały i uzupełniały dietę roślinami. Warunkiem niezbędnym do przeżycia był rozwinięty instynkt łowiecki i niezależność.
Żyły w dużych grupach, w których musiały umieć współpracować. Agresja wobec ludzi i innych psów nie była mile widziana. Ma to wpływ na to jaki jest husky aż do dzisiaj.
Samo słowo „husky” oznacza według różnych źródeł „ochrypły” bądź „zaprzęgowy”. Dlatego też uznano, iż nazwa rasy znaczyła po prostu „syberyjski pies zaprzęgowy”. W 1909 roku zostały sprowadzone do Ameryki Północnej (Kanada).
Wiele zwycięstw tych psów w wyścigach (w tym najsławniejszym w tamtych czasach „the All Alaska Sweepstakes” przyczyniło się do wzrostu liczby ich fascynatów oraz wytężonej pracy hodowlanej m. in. Leonarda Seppali, który to bardzo dużo psów sprowadził z rejonu Kołymy, Kamczatki i Magadanu.
W latach 30 XX wieku zostały uznane za odrębną rasę przez AKC – American Kennel Club (M. Szmurło, I. Szmurło, 2014). Natomiast do FCI zgłoszone zostały przez Kanadyjczyków – dlatego też, wbrew powszechnemu twierdzeniu – ujednolicenie rasy miało miejsce nie na Syberii a w Ameryce Północnej. Różne, zbliżone typy psów syberyjskich zostały zmieszane i z czasem osiągnięto ujednolicony wygląd całej populacji.
Do Polski pierwszy pies tej rasy – suka, trafiła dopiero w 1983 roku, stając się pierwszą suką hodowlaną tejże rasy w naszym kraju (M. Szmurło, I. Szmurło, 2014).
Wspomnieliśmy, że tak piękna przeszłość siberianów, ma wpływ na to, jakie te psy są po dziś dzień, a cechy, niegdyś cenione, mogą przysporzyć wielu smutków ich dzisiejszym miłośnikom.
Niewielka w porównaniu do innych ras ingerencja hodowlana w wygląd i zachowanie, sprawiły, że są to psy noszące w sobie wiele cech dzikich przodków. Wizualnie mówi nam o tym ich kształt głowy (długi pysk, zwężająca się w kierunku oczu czaszka), szpiczaste, stojące uszy, smukła budowa, lekki ruch, kształt i ułożenie ogona w spoczynku i podczas biegu2, bujna, dwuwarstwowa okrywa włosowa. Wygląd to jednak sprawa drugorzędna gdy przychodzi nam żyć z czworonogiem 12-15 lat.
Behawioralnie przypominają dzikie psowate w zachowaniach takich jak na przykład: chwytanie w pysk pyska innego psa podczas zabawy i w ramach reprymendy, odpychanie innego psa poprzez zarzucenie zadem w zabawie i łagodzeniu konfliktów, czy przykrywanie nosa ogonem.
Wiele psów traktuje husky z przesadną podejrzliwością i rezerwą. Może się ku temu przyczyniać m.in. ich zadarty wysoko ogon i specyficzny zapach. Gwałtowny sposób zapoznawania się z nowymi osobnikami bywa przyczyną konfliktów.
Autorzy tekstu:Joanna Nosal i Michał Bieda
skylos.pl
16 Comments