Marzy Ci się Husky? Czy to pies dla Ciebie? cz. III

Czy one naprawdę tak niszczą?

Wiele młodych siberianów ma problem z zostawaniem samym. Z uwagi na historię husky (życie w grupie, praca w grupie), nie powinno to nikogo dziwić. Gdy członkowie grupy znikają, a pies pozostaje w zamknięciu, próbuje się uwolnić, a w najlepszym wypadku znaleźć dobry punkt do wypatrywania ich powrotu (im wyżej, tym lepiej ;)). W obu przypadkach towarzyszą temu mniejsze lub większe zniszczenia. Kolejny moment do zastanowienia się – czy będziesz umiał stworzyć i wcielić w życie plan nauczania Twojego psa/psów akceptowalnego zachowania podczas Twojej nieobecności? Jeśli nie, czy ktoś Ci w tym rzetelnie pomoże? Na domiar złego, u dorosłych, przyuczonych do spokojnego pozostawania w zamknięciu psów, niewłaściwe zachowania mogą powracać w łagodniejszej formie (drobne zniszczenia, znakowanie moczem, wycie) w sytuacjach, gdy zabieramy tylko część psów na trening, a część pozostaje w domu.

„A bo moja ciotka to ma spokojnego husky i nawet chodzi bez smyczy…”

W każdej, nawet najbardziej ujednoliconej populacji, zdarzają się osobniki wyraźnie różniące się od ogółu, nie oczekuj jednak, że trafisz akurat na ten „jeden na milion”, egzemplarz o stonowanym temperamencie – to jak wiara w wygraną w totka!

Srebrzysta piękność, niebieskie oczyska

Husky kojarzy nam się z psem wyglądem przypominającym wilka, zazwyczaj w srebrno-białej okrywie włosowej i z niebieskimi oczami. A jak jest naprawdę?

Zgodnie z informacjami ze wzorca rasy opracowanego przez FCI – jest to średniej wielkości pies o lekkim ruchu, z umiarkowanie zwartym i dobrze owłosionym ciałem, co wskazuje na jego północne pochodzenie. W dobrej kondycji posiada zarysowane mięśnie. Wielkość od 50 cm u suk do 60 cm u samców, waga od 15,5 kg u suk do 28 kg u samców. Oczy mogą być nie tylko niebieskie, ale też brązowe, każde w innym kolorze, a nawet każde oko wielokolorowe.

Umaszczenia: dopuszczalne są wszelkie kolory. Popularne to odcienie srebra i szarości z bielą, czarno-białe, rudo-białe, rzadziej spotykane są czysto białe i czarne. Najmniej znanymi kolorami są pinto (łaciate), agouti (dzicze). Wzorzec nie ogranicza ani wzoru ani koloru sierści. Ich futro chroni przed zimnem, pozwala spać zakopanym w śniegu w temperaturach nawet do -50 stopni, dodatkowo swój nos okrywają ogonem. W domu sierść pupila niestety jest WSZĘDZIE.

Psy te szybko wyzbywają się cech szczenięcych. Ich rozwój przebiega na tyle szybko, że zaczynają chodzić, szybciej niż wilki (Miklosi, 2007)! Warto mieć to na uwadze, biorąc do domu szczeniaka. Mając 8 tygodni nie będzie już nieporadną kulką, tylko całkiem sprawnym, młodym psem. W wieku 12 tygodni będzie potrafił już zabić dorosłą kurę, żeby było ciekawiej, nawet podczas treningów na lince. Ich zwinność jest poezją i zmorą zarazem – kontroluj każdy ruch malucha, bo możesz nie zdążyć z reakcją.

Diabeł wcielony?

Husky to nie tylko trudności ale i ogrom zalet. Psy te potrafią dostosować się do każdych warunków i trudów – tak zostały ukształtowane. Warunkiem jest zrozumienie choć częściowo ich natury i dbałość o spełnianie potrzeb, w czym mamy nadzieję, pomoże Ci ten artykuł. Przemyśl dokładnie decyzję o wyborze husky na swego towarzysza – unikniesz cierpienia zwierzęcia i wielu rozczarowań. Jeśli nie przeraziła Cię powyższa rozprawa i podejmiesz wyzwanie, prawdopodobnie zyskasz wspaniałego przyjaciela, z którym nie będziesz się nigdy nudzić, a który nie da wziąć się „pod pantofel” ;).

Autorzy tekstu: Joanna Nosal i Michał Bieda
skylos.pl