Maine coon – koci olbrzym pod Twoim dachem

Mimo że maine coon jest rasą narodową Kanady, coraz częściej gości w polskich domach. Znajduje się w Księdze Guinessa w kategorii największych oraz najdłuższych kotów domowych oraz kotów z najdłuższym ogonem. Jest reklamowany jako towarzysz idealny. Czy jednak sparafrazowane powiedzenie „duży kot – duży problem” nie ma w tym przypadku odzwierciedlenia w rzeczywistości?

Historia rasy Maine coon

Jest to jedna z najstarszych ras, pochodzi z Ameryki Północnej, z Nowej Anglii. Jedną z teorii, dotyczącą pojawienia się na tamtym terenie maine coonów, jest ta zakładająca, że zwykłe dachowce uległy skrzyżowaniu z szopem praczem.

Przedrostek ‘maine’ odnosi się do stanu leżącego na terenie Nowej Anglii, zaś ‘coon’ do końcówki angielskiego słowa ‘racoon’, oznaczającego szopa pracza. Jako że krzyżówka między tymi dwoma gatunkami jest biologicznie niemożliwa, bardziej prawdopodobna wydaje się być wersja zakładająca, że ich przodków do Ameryki przywieźli najprawdopodobniej pierwsi osadnicy.

Istnieje także teoria zakładająca, że to norweskie koty leśne, które przypłynęły wraz z Wikingami na pokładach statków do Nowej Anglii, następnie skrzyżowały się z miejscowymi kotami. Wyrazem tego ma być wizualne podobieństwo istniejące między obiema rasami.

Wygląd

Są to koty duże, muskularne, o rozbudowanym kośćcu. Masa dorosłego samca może dochodzić do 10 kg, zaś samicy do 8 kg. Dodatkowo obfitość kształtów potęguje fakt, iż ciężkie zimy występujące na terenie Nowej Anglii spowodowały, że zwierzę wykształciło obfitą okrywę  włosową, która jest zaliczana do pół-długowłosych.

Cechą zauważalną na pierwszy rzut oka są duże, trójkątne, wysoko osadzone uszy, zakończone, niczym u rysia, długimi pędzelkami, oraz okrągłe, zielone lub bursztynowe oczy. Ogon jest długi i puszysty – w trakcie snu zwinięte w kłębek koty okrywają się nim. Obfite owłosienie występuje także między kocimi palcami oraz na kończynach. Dopuszczalny jest prawie każdy rodzaj umaszczenia, najbardziej popularny jednak jest pręgowany. Maine coony zgodne z wzorcem rasowym posiadają masywny, podłużny tułów z szeroką klatką piersiową.

Usposobienie

Posiadacze maine coonów twierdzą, że to pół-kot, pół-pies. To zwierzęta bardzo prospołeczne, uczuciowe, lubiące się przytulać, postępujące za człowiekiem krok w krok i przywiązujące się do niego. Nie wykazują awersji w stosunku do nowych członków rodziny czy też gości, z którymi dość szybko wchodzą w interakcje. Chętnie i dość szybko uczą się nowych sztuczek i oduczają negatywnych zachowań.

Odwagę wykazują jednak tylko we własnym, znanym zaciszu domowym – stresującymi sytuacjami są dla nich podróże, zmiany miejsca zamieszkania i wizyty u lekarza weterynarii, zwłaszcza gdy obok nie ma opiekuna.

Jednocześnie, mimo swoich gabarytów, są czujnymi i zwinnymi tropicielami, łowcami, chętnie aportują. Polują nie tylko na drobne ssaki i płazy, ale także sztuczne myszki, wędki, stopy wystające spod kołdry. Pozbawione bodźców do zabawy nie robią się nachalne, jednak stają się osowiałe i smutne.

Nie mają tendencji do wskakiwania na wysokie meble i zrzucania przedmiotów. Są idealnymi towarzyszami zarówno dla dzieci, jak i sprawnych seniorów. Odnajdą się także w towarzystwie innych kotów oraz psów.

Pielęgnacja

W okrywie włosowej maine coona można wyróżnić miękki podszerstek i długie włosy okrywowe. Koty należy czesać raz na kilka dni, zaczynając od wczesnych etapów życia, co pozwoli je do tego przyzwyczaić. W tym celu zaleca się używanie furminatorów, które nie tylko rozczesują włos, ale także usuwają martwy podszerstek.

Zwiększone zapotrzebowanie na tego typu zabieg zachodzi w okresie linienia – istnieje wówczas większe prawdopodobieństwo utworzenia się kołtunów, na które jedyną radą jest ich obcięcie. Kąpiele nie są konieczne – okrywa włosowa jest wodoodporna, a kot z pewnością samodzielnie zadba o swoją higienę.

Pazurki, w zależności od potrzeb, muszą być przycinane co 2-3 tygodnie. Zwierzę będzie dbać o nie także samodzielnie. Aby zapobiec zniszczeniu mebli, należy zaopatrzyć się w wysoki, solidny drapak. Należy także pamiętać o regularnym sprawdzaniu kocich uszu – obfite, ograniczające dopływ powietrza owłosienie stanowi doskonałe środowisko do rozwoju bakterii, grzybów oraz pasożytów.

Żywienie

Zastanawiając się nad tym, co powinno znaleźć się w misce naszego czworonoga, musimy myśleć o karmie, która zawiera odpowiednie proporcje białek oraz tłuszczy, prawidłową ilość witamin, minerałów, kwasów tłuszczowych Omega, glukozaminy oraz chondroityny. Jej ilość należy dobrać odpowiednio do wagi oraz aktywności zwierzęcia, pamiętając o tym, że to rasa predysponowana do otyłości.

Ze względu na wyspecjalizowane zapotrzebowanie rasowe, na rynku znajduje się spora ilość zadedykowanych maine coonom karm, które zapewniają zachowanie właściwego bilansu żywieniowego, wykazują działanie protekcyjne wobec stawów oraz dbają o piękny wygląd okrywy włosowej.

Cechują się one także, w przypadku karm suchych, większymi rozmiarami chrupek. Te przeznaczone dla kociąt należy stosować nawet do 15. miesiąca ich życia – wynika to z faktu wydłużonego okresu wzrostu oraz rozwoju.

W żywieniu mokrym należy pamiętać o zachowaniu odpowiednio dużej ilości mięsa. Oprócz gotowych saszetek, bardzo dobrym rozwiązaniem jest także podawanie produktów surowych, które przy odpowiednio ułożonym jadłospisie są w stanie zapewnić naszemu drapieżnikowi wszystkie potrzebne składniki odżywcze.

Koty te są czyściochami, co powoduje nadmierne połykanie włosów. Aby uniknąć ich zalegania w przewodzie pokarmowym oraz tworzenia się i zalegania pilobezoarów (kul utworzonych z nieulegających strawieniu kłaków), należy pamiętać o uzupełnianiu menu zwierzęcia o preparaty odkłaczające. Nie będzie to trudne, gdyż zwierzęta te rzadko bywają wybredne.

Problemy zdrowotne i długość życia

Jest to rasa narażona na wystąpienie szeregu chorób genetycznych: poczynając od kardiomiopatii przerostowej, przez wielotorbielowatość nerek, młodzieńcze zapalenie dziąseł, rdzeniowy zanik mięśni, aż do wspomnianych wcześniej chorób stawów.

Koty z certyfikowanych hodowli posiadają jednak szereg testów wykonywanych pod kątem tych schorzeń, co minimalizuje ryzyko ich wystąpienia. Statystyczna długość życia, uzależniona od warunków utrzymania oraz stanu zdrowia, zbliżona jest do cechującej wszystkie inne rasy kotów – to około 14-18 lat.

Maine coon- czy to kot dla mnie?

Głównym pytaniem, które należy sobie postawić, rozważając wejście w posiadanie kota rasy Maine Coon jest to, czy stać nas na jego zakup oraz utrzymanie.

Jego cena zależy od tego, czy pochodzi on z legalnie działającej hodowli, jakich ma rodziców, ile ma lat oraz czy jest w pełni zdrowy i nieobarczony ryzykiem posiadania wad genetycznych.

Zwykle waha się w granicach 1500-2000 zł. Dodatkowo, ze względu na konieczność pielęgnacji oraz niestandardowego żywienia, należy pamiętać o kosztach utrzymania oraz ewentualnych wizyt lekarsko-weterynaryjnych.

Rekompensatą poniesionych kosztów będą jednak niesamowicie przyjacielski charakter oraz elegancja i dostojeństwo wynikające z iście królewskiego wyglądu.

Chcesz wesprzeć bezdomne kociaki?

Przekaż swój 1% na rzecz Fundacji Sarigato
Cel szczegółowy: Karmimy Psiaki

KRS 0000 445 475