Co może się stać, kiedy dziki pies pozna czym jest miłość człowieka?

Na psa zdecydowałam się trzy miesiące po wyprowadzce z domu. W domu został Robin (adoptowany dwa lata wcześniej pies mojej siostry) i bardzo za nim tęskniłam. Wiedziałam, że nie zniosę wizyty w schronisku, to byłoby zbyt bolesne – chciałabym wziąć je wszystkie.

Zdecydowałam się na adopcję internetową. Przeglądałam psy przez dwa miesiące, wiedząc, że kiedy znajdę JĄ, to będę wiedziała, że ma to być właśnie ona. I tak trafiło na Felę.

Fela – dzika sunia pozbawiona kontaktu z człowiekiem

Jak się okazało, Fela była dziką sunią zanim ją złapano i zawieziono do schroniska. Nie znającą kontaktu z człowiekiem, bojącą się wszystkiego co z człowiekiem związane. Ale bardzo ciekawską i wiecznie głodną.

Gdy przyjechała, bała się tak, że zwinęła się w głębek na klatce schodowej i nie chciała iść dalej.

Pierwszy tydzień, pierwszy miesiąc były naprawdę trudne i miałam momenty, kiedy chciałam ją oddać, płakałam z bezsilności. Ale wiedziałam, że kiedy mi zaufa, będzie najwspanialszym psem na świecie.

Po tygodniu dała się dotknąć.

Siedziałam na podłodze i czekałam potem aż do mnie podejdzie i da się dotknąć. Po miesiącu odważyła się na tyle, żeby wyjść na spacer (wcześniej załatwiała się tylko w domu).

Pierwsze spacery to było tylko ciągnięcie na smyczy, przerażenie światem zewnętrznym, szybkie załatwienie potrzeb i do domu. Dzięki ciężkiej pracy mojej, mojego chłopaka, Robina, na którym polegała, gdy byli razem, oraz pomocy behawiorystki, kroczek po kroczku ufała nam coraz bardziej i przyzwyczajała się do miejskiego życia wśród ludzi.

Jej przemiana jest niewiarygodna.

Teraz, po 6 miesiącach, jest najbardziej przytulastym stworzeniem, jakie znam. Zabiega o moją uwagę, szturcha łapką, gdy chce być głaskana. Na spacerach nie boi się ludzi, uwielbia psocić, a ostatnio po raz pierwszy zaczęła się bawić!

Wiem, że jeszcze długa droga przed nami i jeszcze wiele strachów do pokonania, ale jest to najukochańszy psiak pod słońcem i uwielbiam spędzac z nią czas!

Autorka tekstu: Natalia Potocka