Mój pies kuleje – co jest powodem i jak tego uniknąć?

Dlaczego mój pies kuleje? Czy można było tego uniknąć? Wielu właścicieli zadaje sobie takie pytania, zauważając problemy z poruszaniem się u swojego pupila. Objawy urazów przedstawione były w poprzednim artykule. Teraz czas wspomnieć o najczęstszych przyczynach kulawizny oraz o jej profilaktyce.

Kontuzje u czworonogów

Do ich najczęstszych przyczyn można zaliczyć:

• nadmierny wysiłek – psy podczas spacerów, biegania w parku czy zabawach z innymi psami mogą przeciążać niektóre stawy, co będzie objawiało się bólem – wtedy pies kuleje. Zwykle po krótkim czasie objawy ustępują i zwierzę powraca do pełni sprawności,
• zapalenie ścięgien,
• zapalenie mięśni,
• urazy nerwów – mogą doprowadzić do porażenia kończyn. Zwierzę ciągnie wtedy kończynę po ziemi, czasem występuje u psów z cukrzycą,
• urazy opuszek i pazurów – ciało obce czy rana na opuszkach będą powodowały ból, a wtedy zwierzak nie będzie chciał obciążać łapki. W zimie również warto zwrócić uwagę na pielęgnację psich łap. Rozsypana na chodnikach sól powoduje pieczenie, a zlizywanie jej z opuszek dodatkowo może być przyczyną zatrucia solą kuchenną. Często problemy z poruszaniem wynikają również z wrastających pazurów (szczególnie dotyczy pazura wilczego), ich złamań czy nadmiernej długości,
• choroby kości – złamania, guzy, zapalenia,
• infekcje – zakażone rany czy septyczne zapalenia. Trzeba je jak najszybciej leczyć, ponieważ mogą się łatwo się pogarszać i stawać coraz trudniejsze do wyleczenia,
• ugryzienia zwierząt czy owadów – np. borelioza przenoszona przez kleszcze może objawiać się zapaleniem stawów,
• choroby stawów – dolegliwości występujące u psów, zarówno ras małych jak i dużych, pojawiają się często bez względu na wiek zwierzaka.

Najczęstsze choroby stawów

• Dysplazja stawu łokciowego

Jest to inaczej grupa schorzeń rozwojowych, które utrudniają ruch kończyn piersiowych. W zależności od rodzaju i miejsca uszkodzenia struktury stawu łokciowego, możemy wyróżnić 4 główne przyczyny:

1. UAP – niezrośnięcie wyrostka dodatkowego kości łokciowej
2. OCD – osteochondroza stawu łokciowego
3. FMCP – oddzielenie wyrostka dziobiastego kosci łkociowej
4. UME – oddzielenie nadkłykcia przyśrodkowego kosci ramiennej

Najprościej mówiąc, w wyniku nieprawidłowego rozwoju stawu łokciowego w jego przestrzeni tkwi wolny fragment, który uszkadza ten staw, wywołuje ból i jest bezpośrednią przyczyną zwyrodnień. Na ich skutek pies kuleje.

Najczęściej jest spotykane u psów ras dużych i olbrzymich, głównie samców. Rasami ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia tego schorzenia są: Berneńczyk, Golden Retriever, Labrador Retriever, Rottweiler, Owczarek Niemiecki, Chow Chow.

Pierwsze objawy pojawiają się zwykle około 6 miesiąca życia. Początkowo są słabo nasilone, ale wraz z wysiłkiem stają się dla psa coraz bardziej uciążliwe. Często schorzenie to obejmuje jednocześnie dwa stawy łokciowe. Rozpoznanie choroby w głównej mierze opiera się na badaniu RTG. Najskuteczniejszą metodą leczenia jest usunięcie wonego fragmentu ze stawu podczas zabiegu chirurgicznego.

• Dysplazja stawu biodrowego

Jest chorobą genetyczną i również dotyczy głównie dużych ras.  Na jej rozwój, oprócz genów, wpływ ma również środowisko: sposób odżywiania, urazy, nieodpowiedni trening.  Schorzenie spowodowane jest rozluźnieniem torebki stawowej lub więzadeł. Główka kości udowej nie pasuje idealnie do panewki stawu biodrowego.

Objawami, poza kulawizną i niechęcią do ruchu, będzie przeprost stawów skokowych czyli tzw. „bunny hopping” –  kicanie tylnymi kończynami. Diagnoza opiera się głównie na badaniu ortopedycznym i wykonaniu RTG. Natomiast leczyć można zachowawczo lub operacyjnie. Im mniejsze zmiany w obrębie stawu, tym łatwiejsze leczenie daje pozytywne efekty.

• Choroba krążka międzykręgowego (intervertebral disc disease – IVDD)

Krążki międzykręgowe (potocznie dyski) znajdują się między kręgami. Zbudowane są z jądra miażdżystego, które zapewnia elastyczność i odpowność na obciążenia. Otoczone jest pierścieniem włóknistym, który zapobiega przemieszczeniu się jądra, czyli dyskopatii. To najczęstsza chorobą krążka miedzykręgowego.

Przyczyn takiego schorzenia może być bardzo wiele. Objawy zależą głównie od miejsca przemieszczenia jądra i ewentualnego ucisku na rdzeń kręgowy. Może to być ból (pies kuleje) lub nawet całkowite porażenie. Diagnoza opiera się na badaniu klinicznym, neurologicznym i obrazowaniu radiologicznym, a leczenie można podzielić na zachowawcze i operacyjne, zależnie od przypadku.

• Zwichnięcie rzepki

To przemieszczenie na stronę przyśrodkową lub boczną bloczka kości udowej. Najczęściej problem dotyka psów ras małych i miniaturowych:  Yorki, Ratlerki, Pekińczyki, Maltańczyki, Grzywaczy chińskich, Jamników, Mopsów, Buldożków francuskich,  Chihuahua.

Objawami tego schorzenia są: okresowa kulawizna, częste przysiadanie na spacerze, okresowe skakanie na 3 kończynach z jedna tylną w górze. Diagnostyka, podobnie jak w poprzednich schorzeniach, opiera się na badaniu ortopedycznym, RTG, a leczenie podzielić można na zachowawcze i operacyjne.

• Zerwanie więzadła krzyżowego doczaszkowego

Jego przyczynami są w głównej mierze: nadmierny przeprost lub ruch rotacyjny kończyny, urazy, przewlekłe stany zapalne, zmiany zwyrodnieniowe czy nadwaga. Narażone są psy sportowe, ze skłonnością do zwichania rzepki.

Takie schorzenie objawia się głównie kulawizną, bólem przy wyproście. Pies często siedzi z jednym wyprostowanym kolanem, nie opiera się na chorej kończynie, podpiera się jedynie na „pazurkach”. Przy całkowitym zerwaniu najlepszą metodą leczenia jest zabieg operacyjny, który pozwoli wrócić pupilowi do pełni sił.

Zadbaj o swojego psiaka

Profilaktyka zaburzeń ruchu w dużej mierze opiera się na prawidłowym żywieniu psa i niedopuszczeniu do otyłości, aby zadbać o jego prawidłowy wzrost. Również odpowiednia ilość ruchu wzmacnia układ mięśniowy zwierzaka, co zapobiega wielu urazom, zmniejsza podatność na złamania i zwichnięcia.

W przypadku kiedy zauważymy, że pies kuleje, co jest sygnałem bolesności kończyn, ważna jest konsultacja weterynaryjna, diagnoza i rozpoczęcie leczenia najszybciej jak to możliwe.

Warto pamiętać i zwrócić uwagę, że szybciej rozpoznane schorzenia są łatwiejsze do wyleczenia, często mniej inwazyjnymi metodami. Ponadto pies ma większe szanse do powrotu do pełni sprawności. Uważnie obserwując zachowanie psa w pore będziemy w stanie wychwycić niepokojące objawy i skorzystać z pomocy weterynarza. Nie należy zapominać o codziennej pielęgnacji łap i przycinaniu pazurów, co znacznie wpływa na komfort poruszania się naszego pupila.