Jestem Nergal, mam około 2 lat. Kiedyś moje życie było bardzo smutne - siedziałem w małym, brudnym kojcu. Nigdy nie byłem na spacerze, nikt mnie nie głaskał, nie przytulał, a ja bardzo to lubię. Moje ciało bolało, było pokryte ranami, gryzły mnie pchły. I pewnego dnia przyjechali ludzie, zabrali mnie do takiego czegoś, mówili na to auto. Bardzo się bałem, ale byli mili, głaskali i mówili do mnie miłe słowa. Zabrali mnie do miejsca gdzie było fajnie, ludzie byli serdeczni. Pierwszy raz w życiu poszedłem na łąkę, na spacer, wąchałem, tarzałem się i byłem szczęśliwy. Moja skóra została wyleczona, już mnie nie boli. Mieszkam w miejscu, które nazywają domem tymczasowym, jest tu dużo piesków, a ja czasem marzę o domu, gdzie będę jedyny, gdzie człowiek będzie tylko dla mnie i takim już na zawsze. W domu chcę być sam, bo nie znam psów i jakoś im nie ufam, ale ludzi uwielbiam. Czy znajdzie się dla mnie takie miejsce? Czekam już tak długo.

PS. Będę wdzięczny, jeśli opowiesz o akcji znajomym. Wtedy moi schroniskowi koledzy może też dostaną prezenty.

Nie wiesz, które produkty wybrać?
Przelej darowiznę, a my wybierzemy za Ciebie:

Wesprzyj nas darowizną jednorazową

Imię

Nazwisko

Adres e-mail

zł

Zgadzam się z regulaminem*

Przekazywanie kwoty będzie kontynuowane przez system płatności