Mam na imię Zeberka. Ponoć dlatego, ze kolory i że płocha byłam przy pierwszym kontakcie... Faktycznie - początki w przytulisku były fatalne. Była, ale jakby mnie nie było. Zawsze z tyłu, daleko od ludzi i od psów. Miałam swój własny i bezpieczny świat, do którego nie chciałam nikogo wpuścić. Nie ufałam, nie potrzebowałam, byłam sama od dawna... Teraz jest inaczej - lubię dotyk człowieczej dłoni, lubię siedzieć blisko, lubię wspólne spacery, lubię mieć ciepło w buddzie i lubię miejsce, w którym mieszkam. Jestem delikatna i podobno poruszam się tak jakbym stąpała po kruchym lodzie. Wciaż jeszcze potrafią się spłoszyć, ale buzuje we mnie już odwaga i pewność siebie. Czasem zdarza mi sie pogonić Meggie lub Jagę, ale to tylko tak dla zmyłki - bo sympatię mam do nich sporą całkiem.

PS. Będę wdzięczny, jeśli opowiesz o akcji znajomym. Wtedy moi schroniskowi koledzy może też dostaną prezenty.

Nie wiesz, które produkty wybrać?
Przelej darowiznę, a my wybierzemy za Ciebie:

Wesprzyj nas darowizną jednorazową

zł

Przekazywanie kwoty będzie kontynuowane przez system płatności